هر دل شده دامنی گـــرفتـه
من دامن هشت و چهار دارم
هر کس زنده چنگ خود به تاری
من چنـــــگ به زلــف یــــار دارم
از تیغ حوادثم چه باک است
من صـــاحـب ذوالفقــار دارم
خـاک کـف پـای اهـل بیتـــم
اینجــاسـت که اعتبـــار دارم

کم کم سیاهی علمت دیده میشود
آثار خیمه های غمت دیده می شود
افتـاده سینه ام به تپش های انتظار
از روی تل دل،حـرمت دیده می شود
   

سعی کن حرص و طمع خانه خرابت نکند

غـــــافل از واقعــه روز حســــابـتــــــ نکند

ای که دم می زنی از عشق حسین بن علی

آنچنان باش که ارباب جوابت نکند...یا حسین

از داغ حسین اشک روانی داریم/ وَز ماتم او سوز پنهانی داریم

ما گرچه بد هستیم ولیکن چون حسین/مولای کریـم و مهربانی داریم

وقتی دهکده ای می سوزد دودش را همه می بینند،

ولی وقتی دل می سوزد شعله اش را کسی نمی بیند. امان از دلِ زينب.

از زمین تا آسمان آه است می دانی چرا؟
یک قیامت گریه در راه است می دانی چرا؟
بر سر هر نیزه خورشیدی ست یک ماه تمام
بر سر هر نیزه یک ماه است می دانی چرا؟

هنر آن نیست که از ناله من ناله کنی
هنر اینست که خود ماه محرم باشیـم